یا لثارات الحسین

معراج از زبان پیامبر اعظم(ص)پیامبر(ص) فرمود:

من در مکه بودم که جبرییل نزد من آمد و گفت: «ای محمد! برخیز». برخاستم و کنار در رفتم. ناگاه جبرئیل و میکائیل و اسرافیل را در آنجا دیدم. جبرئیل، مرکبی به نام «براق» نزد من آورد و به من گفت: «سوار شو». بر براق سوار شدم و از مکه بیرون رفتم. به بیت‌المقدس رسیدم. هنگامی که به بیت‌المقدس رسیدم، فرشتگان از آسمان نزد من به زمین فرود آمدند و مرا به داشتن مقام و منزلت ارجمند در پیشگاه خداوند مژده دادند. آنگاه در بیت‌المقدس نماز خواندم.۸

در روایت دیگر آمده است که پیامبر اعظم(ص) فرمود:

ابراهیم خلیل(ع) به همراه گروهی از پیامبران پیش من آمدند و مرا بشارت دادند. سپس موسی و عیسی(ع) آمدند. پس از آن، جبرییل دستم را گرفت و مرا بالای صخره (سنگی در بیت‌المقدس) برد و بر روی آن نشاند. ناگاه ماجرای معراج را پیش خود دیدم که مانند آن را در شکوه و جلال، هرگز ندیده بودم. از آنجا به آسمان دنیا (آسمان اول) صعود کردم. آنان به من سلام می‌کردند.

سپس جبرئیل مرا به آسمان ششم برد. در آنجا، انبوه آفریدگان و کروبیان (مجردات و فرشتگان و ارواح) را دیدم. سپس همراه جبرئیل به آسمان هفتم صعود کردم. در آنجا با آفریدگان خدا و فرشتگان بسیار دیدار کردم.۹

● حدیث معراج

از جمله روایات مشهوری که به ماجرای معراج می‌پردازد روایت اخلاقی مفصلی است که سخنان خداوند متعال را خطاب به حبیب خود محمد مصطفی(ص) در بر می‌گیرد. در واقع پیام‌های خداوند و سوغات رسول او(ص) از این سفر برای مسلمانان و پیروان ایشان در همه اعصار و دوران‌ها بوده و با توجه به اهمیتی که داشته شرح‌های متعددی بر آن نوشته شده است.۱۰

در این روایت مفصل از برترین کردار، شایستگان محبت خداوند، پارساترین مردمان، ویژگی دنیازدگان، ویژگی اهل آخرت، پاداش زاهدان،‌ پرهیزکاری زینت مؤمن، ارزش سکوت، اهمیت رزق حلال،‌ جایگاه و اثر روزه و ویژگی عابدان و مسائلی از این دست سخن به میان آمده است.

● مشاهدات پیامبر اعظم(ص) در آسمان

ضمن روایت فوق و دیگر روایاتی که به نقل ماجرای معراج می‌پردازند، گزارش‌هایی از مشاهدات حضرت محمد(ص) از آسمان‌ها، اهل بهشت و اهل جهنم و ملائکه آمده که به نحوی هر کدام سعی در تکمیل روایات بالا با ارائه شواهد و نمونه‌هایی از آثار اعمال دارند.۱۱

● همراهان رسول اکرم(ص) در معراج

در بعضی از احادیثی که از ائمه معصومین(ع) دربارهٔ معراج آمده، از رسول خدا(ص) نقل کرده‌اند که فرمود:

من وقتی همهٔ مراحل را طی کرده و از آسمان‌ها گذشتم و به بیت‌المعمور و نزدیک سدرهٔالمنتهی رسیدم، بعضی از اصحابم مرا همراهی می‌کردند. آنها که لباس نو در بر داشتند وارد شدند و آنها که نداشتند ماندند. عده‌ای را به همراه خود بردم و عده‌ای به همراهم آمدند.۱۲

که ظاهراً اشاره به معصومین(ع) و آن دسته از مؤمنانی است که به دنبال ایشان آن مقام را طی کردند و در آینده در ضمن نماز که ره آورد این معراج است، خواهند کرد.

منبع:http://labkhandeto.com

پيام‏رسان كربلا

روشن‏ترين و باشكوه‏ترين دوران زندگاني حضرت زينب(سلام الله علیها) را مي‏توان دوراني دانست كه در كنار سرور شهيدان، عشق و شهادت را همراهي مي‏كرد. اگر چه تاريخ زندگي ايشان را از تولد تا آغاز حركت امام حسين(سلام الله علیه) به سوي كربلا مي‏توان به صورت پراكنده در تاريخ يافت، اما نقاط مبهم و ناگفته‏اي باقي است، گرچه سال‏هاي آخر زندگي آن بزرگ‏بانو، يعني از زماني كه حركت خود را با امام حسين(سلام الله علیه) آغاز كرد، روشن و با عظمت در تاريخ ماندگار شده است.
زينب(سلام الله علیها)سمبل زني شجاع، مدبر و لايق رهبري گروهي مصيبت‏زده
در اوضاع و شرايطي بسيار سخت و بحراني بود. مديريت بحران را بايد در رفتار او بجوييم.
حضرت زينب(س) تاريخگوي نهضت سيدالشهدا است.
عقيله بني‏هاشم با تاريخ كربلا در حركت است و تمام حوادث و رخدادها با زينب كبرا ارتباط دارد. بر اين اساس مي‏توان گفت تاريخ كربلا همان گونه كه بخش عظيمي از تاريخ زندگي امام حسين(سلام الله علیه) را در بر دارد، بخش باشكوهي از تاريخ زندگاني اين اسوه صبر را نيز تشكيل مي‏دهد. از اين‏رو نمي‏توان زندگي حضرت زينب(سلام الله علیها) را بدون واقعه سترگ كربلا و جداي از آن بررسي كرد؛ گرچه فقط به گوشه‏هايي از واقعه سال 61ه••• .ق كه در ارتباط با فعاليت‏هاي سياسي و اجتماعي حضرت زينب(سلام الله علیها) است اشاره مي‏شود.

الگوي شكيبايي

تاريخ، زني صبورتر از حضرت زينب نديده است. در واقعه كربلا پسرانش در برابر ديدگان او سر بريده شدند اما شيون نكرد. پس از آن ناظر بود در چند ساعت پيشوايش امام حسين(سلام الله علیه) و برادران و پسران برادرانش به شهادت رسيدند و باز بردباري پيشه كرد. زينب(س) سمبل زني شجاع، مدبر و لايق رهبري گروهي مصيبت‏زده در اوضاع و شرايطي بسيار سخت و بحراني بود. مديريت بحران را بايد در رفتار او بجوييم. گرچه او نيز به ظاهر اسير و بسته به زنجير بود و مصيبت‏ها و ناملايمات، بدن او را فرسوده كرده بود اما در همان حالت چنان اسرا را رهبري مي‏كرد و چنان صبري سترگ و عظيم داشت كه براي هيچ كدام از افراد بشر رسيدن به اين حد صبر ممكن نيست مگر به فضل خداوند بلندمرتبه.
وقتي بانگ رحيل و كوچ در يازدهم محرم سال 61 از وادي كربلا سر داده شد و براي آزردن دل اسرا آنان را بر اجساد كسان‏شان گذر دادند، امام زين‏ العابدين(ع)
نگاهي حزين بر پيكر قطعه قطعه پدر بزرگوارشان انداخت. اين نگاه از ديد ريزبين حضرت زينب پنهان نماند و خطاب به امام زمان خود فرمود:
«آنچه مي‏بيني تو را غمين نكند. به خدا سوگند كه اين حادثه از زمان رسول خدا تا جد و پدر و عمويت نيز اتفاق افتاده بود. حال آنكه خداوند عهدي از گروهي از امت ستانده كه فراعنه خاك آنها را نمي‏شناسند، ولي نزد اهل آسمان آشنايند؛ كه اين اعضاي پاره پاره و تكه تكه و اين اجساد به خون تپيده را جمع و دفن كنند. در اين بيابان پرچمي براي مزار پدرت (سرور شهيدان) نصب مي‏كنند كه هيچ گاه نشان قبرش ناپديد نشده و در اثر گذشت زمان مَنِش او گم نشود. سران كفر و گمراهان بر نابودي مزار او بكوشند اما هيچ اثر نكند جز اينكه اثر او ظاهرتر و كار او نمايان‏تر شود.»

منبع:سایت شیعه نیوز

زندگی زینب کبری(س) از همان آغاز تولد سرشار از اتفاقات خارق العاده ای می باشد. هنگامی که زینب (س)متولد شد، مادرش حضرت زهرا (س) او را نزد پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام آورده فرمودند: این نوزاد را نامگذاري کنید حضرت فرمودند: من از رسول خدا(ص) جلو نمی افتم در این ایام حضرت رسول صلی الله علیه وآله در مسافرت بودند، پس از مراجعت از سفر امیرالمؤمنین به حضرت عرض کردند: یا رسول الله نامی براي نوزاد انتخاب کنید، رسول خدا فرمودند:  من به پروردگارم سبقت نمیگیرم،در این هنگام جبرئیل فرود آمده سلام خداوند بزرگ را به پیامبر(ص) ابلاغ فرمود و گفت: نام این نوزاد را زینب بگذارید.خداوند این نام را براي او برگزیده است.بعد مصائب و مشکلاتی را که بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو کرد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله گریست و فرمودند: هر کس براي این دختر بگرید مانند کسی است که براي برادرانش حسن و حسین علیهم السلام گریسته باشد. این روایت در بسیاری از منابع روایی و حدیثی شیعه در باب بیان شاخص ها، فضائل و ویژگی های حضرت زینب(س) بیان شده است. از سویی دیگر نگاهی به تحولات تاریخی و حیات پر فراز ونشیب این بانو در دوران زندگانی خویش، کاملا موید و تایید کننده روایت فوق می باشد.

نکته دیگری که در این مسئله بسیار قابل تامل است، اینکه، زینب(س) در مسیر تعالی و رشد معنوی و رسیدن به قرب الهی،  از مقدسترین پستانها شیر خورد و در آغوش پاکیزه ترین مادران چشم گشود. کودکی که در دامان با فضیلت ترین بانوي عالم پرورش یافت، دختري که دانشمندترین اساتید به تربیتش همت گماردند، بانویی که در ساده ترین و بی آلایش ترین زندگی ها  رشد کرد و در تمام شؤون زندگی، پیوسته با واقعیت و حقیقت سروکار داشت وهرگز با زندگی خیالی و پنداري ارتباطی حاصل نکرد و در مکتب مقدسی که در جهان بشري نظیر نداشت، عالیترین تعلیمات را فراگرفت و مورد عنایت مخصوص موجد مکتب واستادان بزرگ آن که بزرگترین مربیان بشر بوده اند قرار داشت و هر روز درس جدیدي از دانش و بینش و تقوا و فضیلت می آموخت و با هوش سرشار و استعداد فوق العاده، همه آن تعلیمات مقدس را در خزینه دل می اندوخت و پیاپی، خود را براي گرفتن درسهاي بالاتر،آماده می نمود، می شود انتظاری غیر از این داشت؟

اینگونه است که خدواند متعال رسالت عظیمی را در آینده در اختیار زینب(س) می گذارد، چرا که وی برای انجام این مسئولیت تربیت شده و آمادگی لازم را کسب کرده بود. در کنار تربیت و آموزش و بهره مندی از وجود معلمانی که تاریخ ساز هستند و خانه آنها محل نزول قرآن و محل آمد و شد فرشتگان الهی است، بزرگترین جایگاه براي تقرب زینب به بدرگاه پروردگار، عبادت و بندگی در پیشگاه مقدس او بود.

درباره عبادت و راز و نیازهای این بانو و شب زنده داری های وی بخصوص در جریان عاشورا روایت های زیادی از امام سجاد(ع) و دختران امام حسین(ع) بیان شده است. از برخی مورخین نقل شده که مینویسند، عبادت و شب زنده داري زینب (س) در تمام مدت عمرش ترك نشد حتی شب یازدهم محرم که از حضرت سجاد (ع) روایت شده که فرمود؛ در آن شب عمّه ام زینب را دیدم در جامه نماز نشسته و مشغول عبادت است و با تمام مصیبت هایی که بر او وارد شده بود از کربلا تا شام هیچگاه نوافل خود را ترك نکرد و نیز روایت کردند که چون امام حسین (ع) براي وداع با زینب آمد از جمله سخنانی که به او گفت: این بود که فرمود: یا اُختاه لا تنسینی فی صلاةِ اللیل؛ خواهر جان مرا در نماز شب فراموش نکن.این خواست امام معصوم زمان از زینب(س) چه معنایی می تواند داشته باشد!! جز اینکه این بانو در کنار تربیت الهی خانواده، توانسته مراحل سیر و سلوک معنوی را طی کرده به درجه قرب الهی برسد که امام زمان خودش از وی می خواهد برای وی هم در نمازهای شب دعا کند.

منبع:پایگاه خبری فرهنگ انقلاب اسلامی

همان گونه که می دانیم، حفظ و نگهداری یک نهضت و انقلاب، از انجام آن مهمتر است . حضرت زینب ( علیهاالسلام) بعد از حادثه جانسوز دهم محرم الحرام سال ۶۱ هجری، پیام رسای خویش را از دشت خونین کربلا برای مسلمانان ابلاغ نمود و آن را برای همیشه در تاریخ، زنده نگاه داشت .
البته، حضور و نقش عظیم آن حضرت در نهضت کربلا، منحصر به بعد از قیام نیست، بلکه ایشان از ابتدای راه، حضوری فعال و تعیین کننده در انقلاب حسینی داشتند . همیاری حضرت زینب (علیهاالسلام) با امام حسین ( علیه السلام) در انجام مسؤولیت ها را می توان بزرگترین نقش آن حضرت، تا قبل از ظهر عاشورا دانست . آن حضرت به عنوان امین امام، بخش وسیعی از مسؤولیت ها و امور کاروان را بر عهده داشت، تا امام ( علیه السلام) فرصت و فراغ بیشتری برای آماده سازی قیام داشته باشد .
اما اصلی ترین وظیفه حضرت زینب ( علیهاالسلام)، بعد از ظهر عاشورا، متجلی می شود . اگر نبود آن عالمه غیر معلمه در کربلا، نه تنها انقلاب امام حسین ( علیه السلام) دستخوش تحریف می گردید، بلکه اسلام نیز در معرض خطری جدی قرار می گرفت .
تبلیغ پیام شهادت، سرپرستی قافله اسرا، پرستاری از امام سجاد ( علیه السلام)، حفظ و حراست زنان و کودکان، و … مسؤولیت های سنگینی بود که آن حضرت پس از قیام عهده دار بود .
سخنرانی حضرت زینب ( علیهاالسلام)، در بارگاه ابن زیاد و یزید، آن چنان شورانگیز بود که ارکان حکومت اموی را به لرزه انداخت . سخنان پرشور او در تشریح اهداف انقلاب حسینی و بیان اوضاع اندوهبار روز عاشورا، دسیسه ها و جنایات رژیم را برملا نمود . روشنگری های آن حضرت، توانست جامعه چشم و گوش بسته آن زمان را بیدار کند . پیامد تلاش های حضرت زینب ( علیهاالسلام) انقراض حکومت اموی و جلوگیری از اتلاف خون پاک شهدای کربلا، و در نتیجه، احیای مجدد اسلام بود.
بروز حقیقت تشیع …
زینب قهرمان، در کوفه و دمشق با شهامت و پایداری وصف ناپذیر و ایراد خطبه های تکان دهنده یزیدیان را رسوا کرد و برای مردم مدینه و مردم دیگر بلاد اسلامی با به تصویر کشیدن فداکاری و جانبازی عاشوراییان، زمینه انقلاب مردم مدینه و مکه را جهت درهم کوبیدن یزیدیان فراهم آورد و با حرکات ایمانی و اعتقادی خویش به مردن عصرش روح اسلام را آموخت و سند حقانیت تشیع را امضا کرد.
مقام شامخ زینب(س) در تبلیغ او بروز کرد:
اباعبدالله اهل بیت خودش را حرکت داد برای این که در این تاریخ عظیم، رسالتی را انجام بدهند، برای این که نقش مستقیمی در ساختن این تاریخ عظیم داشته باشند با قافله سالاری زینب، بدون آن که از مدار خودشان خارج بشوند.
مقام شامخ زینب در تبلیغ او بروز کرد. شما ببینید اهل بیت امام حسین (ع) چه ماهرانه تبلیغ کرده اند. دو سه نکته است که تا انسان به اینها توجه نداشته باشد، به ارزش تبلیغ اهل بیت و در واقع به ارزش سفر تبلیغاتیشان پی نمی برد. کار اباعبدالله حساب شده بود، یعنی این سفر را به دست دشمن درست کرد، دشمن این سفر را به وجود آورد دشمن به خیال خودش اسیر حمل می کرد، اما در حقیقت داشت مبلغ به شهرهای اسلامی بر علیه خودش می فرستاد( مطهری، نقل در تقی زاده انصاری ،۱۳۸۳، ص ۳۲۴ ).

منبع:وب سایت نغمه های الهی